better life

 سلام به خودم  به خودم که خیلی وقته با هاش حرف نزدم و یادم رفته که زمان همینطور داره میگذره ومن حتی یک ثانیه شو به خودم فکر نکردم. اینجا بهترین جای دنیا برای حرفهای منه! خوب درچه حالی ؟! بد خیلی بد. ب better life...ادامه مطلب

اما «بهار »من ،

این بسته بال کوچک ، این بی بهار وباغ ،

با بال های خسته  در ایوان تنگ خویش،

_در شهر زشت ما،

اینجا که فکر کوته ودیواره بلند ، 

افکنده سایه بر سر وسرنوشت ما-

تنها چه می کند؟

می بینمش که:غمگین ، درژرف این حصار،

درحسرت شنیدن یک نغمه ی نشاط

در آرزوی دیدن یک شاخسار سبز،

یک چشمه یک درخت

یک باغ پرشکوفه، یک آسمان صاف،

حیران نشسته است!

در ابرهای دور 

برآرزوی کوچک خود چشم بسته است.

اورا نگاه می کنم و رنج می کشم!

better life...

خیلی وقتها به امتحان دیکته فکر می کنم، اولین امتحانی که در کودکی با آن روبرو شدم. چه امتحان سخت و بی انصافانه ای بود. امتحانی که در آن، نادانسته های یک کودک بی دفاع، مورد قضاوت دانسته های معلم قرار  می گرفت. امتحانی که در آن با غلط هایم قضاوت می شدم نه با درست هایم. اگر دهها صفحه هم درست می نوشتم، معلم به سادگی از کنار آنها می گذشت اما به محض دیدن اولین غلط دور آن را با خودکار قرمز جوری خط می کشید که درست هایم رنگ می باخت. جوری که در برگه امتحانم آنچه خود نمایی می کرد غلط هایم بود. دیگر برای خودم هم عادی شده بود که آنچه مهم است داشته ها و توانایی هایم نیست بلکه نداشته ها و ضعف هایم است. آن روز better life...ادامه مطلب

ای بهار آرزوی نسل فردا، دخترم / ای فروغ عشق از روی تو پیدا، دخترم
چشم و گوش خویش را بگشا کز راه حسد / نشکند آیینه‌ات را چشم دنیا، دخترم
دست در دست حیا بگذار و کوشش کن مدام / تا نیفتی در راه آزادی از پا، دخترم
کوه غم داری اگر بر دوش دل همچون پدر / دم مزن تا می‌توانی از دریغا، دخترم
با مدارا می‌شوی آسوده دل، پس کن بنا / پایه رفتار خود را بر مدارا، دخترم

better life...

روزی استاد روانشناسی وارد کلاس شد و به دانشجویانش گفت:"امروز می خواهیم بازی کنیم!سپس از انان خواست که فردی به صورت داوطلبانه به سمت تخته برود.خانمی داوطلب این کار شد.استاد از او خواست اسامی سی نفر از مهمترین افراد زندگیش را روی تخته بنویسد.ان خانم اسامی اعضای خانواده,بستگان,دوستان,هم کلاسی ها و همسایگانش را نوشت.سپس استاد از او خواست نام سه نفر را پاک کند که کمتر از بقیه مهم بودند.زن,اسامی هم کلاسی هایش را پاک کرد.سپس استاد دوباره از او خواست نام پنج نفر دیگر را پاک کند.زن اسامی همسایگانش را پاک کرد.این ادامه داشت تا اینکه فقط اسم چهار نفر بر روی تخته باقی ماند;نام مادر/پدر/همسر/و تنها پسرش... better life...ادامه مطلب

در بیکرانه های زندگی دو چیز افسونم می کند
آبی آسمان که می بینم و می دانم که نیست 
خدا که نمی بینم و می دانم که هست ...

 به درگاهی پناه آورده ام کز در نمی راند..
که هر کس را که درمانده ست سوی خویش می خواند..
خداوندا..خداوندا قرارم باش و یارم باش..
جهان تاریکی محض است , می ترسم.., کنارم باش...

 

better life...

زنان زیبا شبیه پرنسس های دیزیلند و باربی نیستند
*شبیه واقعیتند *
شبیه زنی که گاهی دست های خیسش را با دامنش پاک میکند و اشک هایش را با سر استینش ..
نه چشم های ابی دارد
نه ناخن هایش همیشه لاک زده
نگران پاک شدن رژ لب هایشان هم نیستند
زنان زیبا
*زنانی هستند که خود را باور دارند *

better life...

ﻣﺎﻫﯽ ﻣﻮﻥ ﻫﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻪ ﺗﺎ ﺩﻫﻨﺸﻮ ﺑﺎﺯﻣﯿﮑﺮﺩ ﺁﺏ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺗﻮ ﺩﻫﻨﺶ ﻭ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ﺑﮕﻪ ...ﺩﺳﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﻮ ﺁﮐﻮﺍﺭﯾﻮﻡ ﻭ ﺩﺭﺵ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺍﺯﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﺎﻻ ﻭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺮﯾﺪﻥ .. ﺩﻟﻢ ﻧﯿﻮﻣﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩﺑﻨﺪﺍﺯﻣﺶ ﺍﻭﻥ ﺗﻮ، ﺍﻧﻘﺪ ﺑﺎﻻ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺮﯾﺪ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﺧﻮﺍﺑﯿﺪ !!...ﺩﯾﺪﻡ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﻗﺴﺖ ﺑﺬﺍﺭﻣﺶ ﺗﻮﯼ ﺁﮐﻮﺍﺭﯾﻮﻡﻭﻟﯽ ﺍﻻﻥ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻧﺸﺪﻩ.. ﯾﻌﻨﯽ ﻓﮏ ﮐﻨﻢ ﺑﯿﺪﺍﺭﺷﺪﻩ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻤﺶ ﺍﻭﻥ ﺗﻮ ﻗﻬﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﺯﺩﻩﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ !!... ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﻓ better life...ادامه مطلب

 

بعضی از مردم اصرار دارند که
خود را به دیگران بشناسانند،
و دارايى خود را به رخ آنها بکشند..
این نوع آدمها در درونِ خود
زجر می کشند،
چرا که شادی آنها وابسته به
تفکرات دیگران است!

مهم بودن را فراموش کنید تا آرامش نصیب تان شود، هرچه کمتر
نیازمند تحسین دیگران باشید،
بیشتر تحسین می شوید!

آرامش خود را به هیـچ چیز و
هیچ کس وابسته نکنيد،
تا همیشه آن را داشته باشید..

| ژوزه ساراماگو |

better life...

ﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﻣﯿﺸﺪ
ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺁﺩﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﮐﻪ
هیچ کس ﺣﺮﯾﻒ ﺯﺑﻮﻥ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺸﻪ

ﮐﺎﺵ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﻪ
هیچ کس ﺣﺮﯾﻒ شخصیت ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺸﻪ

ﺳﮑﻮﺕ میکنم
میگذارم ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺸﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁن چه ﻫﺴﺘﻢ ﺑﺮﻭﻧﺪ
میگذارم ﺍﺻﻼ ﻋﻮﺿﯽ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﻧﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺍ
ﻭ ﺧﯿﺮﻩ ﻧﮕﺎﻫﺸﺎﻥ میکنم
ﻣﮕﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎني كه دنياي افكارشان را "خود قاضي" هستند.

better life...